روی آسمون نوشتن :" آی پرنده پر زدن بس!"

با کسی شوخی ندارن! اینجا حرف حرف گلوله س!

پر بگیر از دل این دام زندگی یعنی نمردن

بدتر از طعم نفس نیست، طعم این مرگ مقدس!

آسمون قرق نمیشه با رجز خونی صیاد!

خوش صداتر از سکوته، انعکاس سرخ فریاد

بگذر از مرز گلوله! که ترانه رنگ خون!

نگو مردن پرنده ، پشت ابر میره از یاد!

آخر بازی نفرت، تو بگو که کی برنده س

وقتی تو قطره ی خونت، پرپر صدتا پرنده س

دلتو بزن به ابرا خلوت قفس رو بشکن

پشت میله های حسرت نبض ثانیه گزنده س!

 

***من واسه دردای تو قرص مسکن ندارم

اگه تو بخوای به هر سایه ای ایمون میارم

بگو تا یادم بره همین زبون مادری

زندگی توی قفس بهتره یا دربه دری ***